با سلام مجدد خدمت دوستان

ماه ها بود که به وبلاگم سری نزده بودم واقعا گاهی اینقدر مشغله ذهنی و کاری زیاد میشه که انسان کارهای مورد علاقه و گاها غیر ضروری زندگیشو علی رغم میل باطنیش، ناخودآگاه رها می کنه...

سال تحصیلی جدید شروع شد و نکته خیلی مهمش این بود که بنده بالاخره به جای اصلی خودم یعنی هنرستان فنی حرفه ای برگشتم!!! ماجراش مفصله فقط در این حد بگم که من 7 سال به عنوان نیروی حق التدریس در هنرستانهای فنی و حرفه ای ناحیه یک آموزش و پرورش قم مشغول بودم؛ رسمی که شدم، بخاطر کمبود نیروی فنی توی ناحیه دو ؛ رسمی ناحیه دو قم شدم و به دلیلی واهی که هنوز برام سئواله ما رو فرستادند کاردانش تدریس کنیم!!! منم زیاد با اصول کاری کاردانش آشنا نبودم،این تصور غلط تو ذهنم نقش بسته شده بود که کاردانش جای بچه های جا مونده اس ولی 3 سالی کار کردم و نتایج خیلی خوبی هم بدست آوردم

یکی اینکه بچه های کاردانش از نظر عملی فوق العاده اند، فقط باید باورشون کرد و البته جدیشون گرفت و در عین حال سخت گیر بود تا خودشونم، خودشونو جدی بگیرند...در حالی که متاسفانه اکثر هنرآموزان کاردانش با این استنباط که بچه های کاردانش از همه جا مونده اند اصلا جدی شون نمی گیرند و اونا رو به امان خدا می ذارند و سعی دارند خیلی مقدماتی باهاشون کار کنند (داخل پرانتز بگم منظورشون کم کاری نیستا احساس می کنند اگه مطلبو وسیع و کامل بگند بچه ها اصلا متوجه نمی شند،پس کم و مختصر می گند که لااقل متوجه شند) ولی تو این 3 سال به من و خیلی همکارای دیگه ثابت شد که اونا فوق العاده اند. توی این سه سال، بچه های کاردانش ما هم از نظر مسابقات علمی عملی و هم برگزاری نمایشگاه های مختلف توی استان برترین بودند...سال گذشته هم هنرجوی کلاسم توی مسابقات کشوری علمی عملی چهارم کشوری شد

دوم اینکه بیشتر بودجه آموزش پرورش صرف مدارس فنی و کاردانش میشه اما همه حتی مسئولین،همگی تلاش می کنیم نخبه ها را جذب مدارس نظری کنیم!!!!